Kenangan yang satu itu amatlah indah...

Facebooking... I've got many wedding invitations. Majlis bertandang lah, reception lah.. Ramai nya  kawan2 ku yang dah nak kawin and dah kahwin. Seronoknya..semua cantik-cantik dan hensem-hensem belaka. I can imagine how happy they are. Ye la, saya kan makan garam dulu..ngeh3..Congrats to all of you okay! Happy2 sokmo k!


Haiihhh...Now, almost 4 months we were married. Em..suddenly, kisah silam tiba-tiba menyelubungi diri. Macam kisah terlampau plak. Heh. No lah!  I just remembered when I was busy doing my wedding preparations. Doing my bunga pahar sampai 70 kuntum, TQ tag lah, hantaran lah, doorgift lah, macam-macam lagilah! Dengan terpaksa mengurungkan diri dalam bilik sebab taknak kasik si budak kecik Ameera tolong kacau, buat bunga sampai tak lalu nak makan padahal berat badan makin bertambah masa tu, habis lenguh2 segala pinggang yang ada, pergi cari bahan-bahan nak buat buga sorang2 kat Jalan Tar la, kat SSF la, pastu pulak ditambah dengan baju pengantinku dikebas orang dan masa tu hanya tinggal seminggu  lagi nak kawin sampai nangis-nangis dan hentak-hentak kaki dengan harapan dapat balik baju tu padahal memang takkan dapat pon sebab baju tu berada di Terengganu masa tu...Makin dekat dengan tarikh kahwin, makin stress dibuatnya sebab doorgift saya masa tu last minute baru dapat, 2,3 hari baru boleh start buat..memang tension masa tu...

Meh nak tempek gambar sikit. Teringat zaman baling2 bunga tangan bersama lembu yang kena sumpah..eheheh..eh, lembu yang dimaksudkan tu, yang belakang saya ye..takot korang silap paham plak..


Tapi... saya puas! Kadang-kadang terasa kagum dengan diri sendiri sebab saya boleh buat semua tu by myself tanpa menyusahkan mama kat kampung *sedang senyum tunjuk gigi sampai nampak gigi yang kena tampal haritu*. Bila buat sendiri baru boleh rasa senang susah buat preparations kan? Semua itu kenangan yang paling berharga dalam hidup saya. Kahwin kan hanya sekali..insyaAllah...