Takut

Saya tak tahu kenapa. Sejak dua menjak kebelakangan ni, saya jadi penakut. Penakut tahap gila babeng. Bukan penakut macam mana.Saya jadi macam fobia. Fobia dengan excident. Nak kata saya baru lepas excident, tidak pula. I am not sure.

Bila Abam drive, saya jadi rasa takut, rasa tidak selamat (sorry dear Abam).. Kalau beliau bawak laju sikit, rasa macam nak terlanggar dengan kereta depan je. Pastu, kaki ni mulalah menekan 'brek' sendiri, tangan pula menggapai-gapai kat pemegang yang atas cermin. 

Sometimes, ada juga saya terjerit sedikit kalau beliau terfollow kereta depan dekat sangat. Sedikit ya, bukan terpekik-pekik melolong ya adik-adik. Bukan apa, ada ketika beliau mengantuk, saya cuma nak sedarkan dia, kot-kot lah beliau tetidur ke, tak perasan kereta depan brek ke. Kesian Abam, selalu dia terkejut. Padahal, lagi bahaya kalau saya terjerit macam tu, sebab boleh buat beliau hilang fokus.  Kadang-kadang nampak diraut wajahnya tidak senang dengan kelakuan saya itu, tapi, nak buat macam mana, saya bukan sengaja, tindakan refleks, spontan yang tak dapat dielakkan. Oleh itu, lebih baik saya tutup mata dan tidur sahaja. So, takdelah mengganggu beliau memandu.

Saya ingat sebab pemanduan Abam yang buatkan saya macam tu. Rupa-rupanya, dengan sesiapa pun, saya rasa begitu. Rasa tidak selamat dan takut je. Nape entah rasa macam ni. Saya rasa kesan dari kes kemalangan ngeri kat Simpang Ampat haritu kot. Terbawak-bawak sampai sekarang. Kadang-kadang, kalau kat highway, bila Abam di lane kanan sekali, nak je cakap, "Abam, masuk lane paling kirilah, takut kereta dari arah depan masuk ke lane lane kita, tak sempat nak mengelak". Adoyy..

Hmmm.... 

(-_-")

Sorry dear..